Onlangs maakte Marianne van den Broek kennis met een voor haar geheel onbekend fenomeen: De seniorenacademie...
Avans Hogeschool, Fontys Hogescholen, Technische universiteit Eindhoven en Tilburg University hebben hun krachten gebundeld en een stichting in het leven geroepen onder de naam HOVO Brabant. Het doel is een 'leven lang leren' te initiëren op hoger onderwijsniveau. De diverse wetenschappelijke cursussen worden gegeven op academisch niveau. Een prachtig initiatief voor de jongere oudere die niet achter de geraniums wil zitten na een werkzaam leven.
Wereld gaat open
Ook ik behoor tot de generatie pensionada's die nog lang niet uitgeblust zijn, dus er ging een fantastische wereld voor mij open. Het aanbod is zeer divers en de moeite waard om te bekijken, van filosofie tot bouwkunde, van psychologie tot muziek... Maar voor mij sprong er een heel bijzondere cursus uit: 'Wat is leven – celbiologie'. Een schot in de roos. Deze materie boeit mij al sinds jaren en ik heb me er ook al aardig in weten te verdiepen. Zonder aarzelen heb ik mij voor deze voorjaarscursus ingeschreven. Negen donderdagmiddagen ben ik onder de pannen.
Start college
Twee weken geleden startte het eerste college. Ik reisde met de trein naar Tilburg University - in het kader van de duurzaamheid - en met mijn Google Maps als wegwijzer probeerde ik de weg te vinden in het doolhof van gebouwen. De universiteit is een dorp op zich, muticultureel dat wel, grote complexen, diverse wandelgangen, parken om bij mooi weer al lopende te discussiëren, goed geoutilleerde kantines en uiteraard de Appie om de hoek. Jonge mensen uit de hele wereld studeren aan deze prachtige universiteit, het Engels hoor je overal rondom je heen.
Celbiologie
Na veel vragen en omwegen vond ik het gebouw Cobbenhagen om net op tijd binnen te komen. Voor de eerste keer in de collegebanken van de Tilburg University met een dertigtal grijzende soortgenoten. Een, in onze ogen, jonge wetenschapper maakte ons al snel enthousiast voor de hedendaagse moleculaire Celbiologie. Toch wel een feest van herkenning voor mij. Er was al veel duidelijk, maar de ontbrekende verbanden kreeg ik die middag al aangereikt. Schrijven was niet nodig, aldus de leraar, alles werd digitaal op een persoonlijk portaal aangeleverd. Een schat aan filmpjes en informatie viel mij ten deel. Een prachtige, voor het oog, onzichtbare wereld ontvouwde zich 's-avonds op mijn laptop. En dan te bedenken dat het zichtbare referentiekader voor de mens enerzijds de kleinste zandkorrel en anderzijds de hoogste berg is, geven deze YouTube-filmpjes een wondere wereld weer waarin bacteriën, virussen, schimmels enzovoort een geheel eigen leven leiden binnen ons bestaan.
Anti-aging voor de hersenen
Mijn medeleerlingen zijn zowel mannen als vrouwen en ik was benieuwd waarom deze mensen zich interesseerden voor celbiologie. Het boeiendste antwoord kwam van een dame voor mij: "Ik train hierdoor mijn hersenen", gaf zij aan. "Ik heb vorig jaar een hersentumor gehad, die is weggehaald, maar mijn geheugen laat mij in de steek. Door te blijven leren laat ik mijn hersenen extra werken in de hoop dat mijn geheugen sterker wordt." Anti-aging in optima Forma.
Wonderlijk
Dit smaakt naar meer, laat dat duidelijk zijn. Dus elke donderdag kijk ik weer uit naar de lessen die mij leren hoe groot het wonder is dat leven heet.
Marianne van den Broek
