Maanden er naar toe leven, en dan is het nu echt de officiële laatste dag van mijn werkzame leven...
De laatste keer bij een cliënt epileren, reinigen, masseren enzovoort. Het praten over koetjes en kalfjes of diepgaande en vaak ook interessante gesprekken. De wisselwerking tussen cliënt en behandelaar. In hun ogen was ik HÚN
schoonheidsspecialist. Een soort eigendom, hun praatpaal in moeilijke en
fijne tijden, waar zij hun hart konden uitstorten en die jou door een
fijne ontspannende massage weer kon ontstressen en geheel relaxed naar
huis liet gaan.
Boekwaardig
Vaak bleef ik daarna toch nog bezig met de verhalen die mij waren verteld. Mijn hoofd zat aan het einde van de dag aardig vol. De keer daarop merkte je dan weer dat jij je zorgen om niets had gemaakt, want alles was weer koek en ei. Een boek kun je vertellen over alles wat je hoort en meemaakt tijdens de behandelingen. En dan sluit je op 31 augustus ’s avonds voor de allerlaatste keer de deur...
Eye-opener
Mijn kamer geeft de waardering weer van mijn cliënten: overal bloemen,
lieve kaartjes, bonbons, wijn maar ook afspraken om samen te lunchen in
het vooruitzicht. Tranen vloeiden bij diverse klanten tijdens het afscheid met heel veel lieve en lovende woorden. Ik heb hier echter naar toe geleefd en zoals ik al eerder schreef was de lockdown voor mij een eyeopener. De laatste twee weken van augustus, toen iedereen nog één keer langs wilde komen, besefte ik weer dat deze beslissing de allerbeste was die ik had genomen. Na de eerste, zeer drukke dag lag ik uitgeteld op de bank en mijn hele lijf protesteerde. Zoals ik vooral de laatste jaren tegen de drukke weken voor de Kerst opzag, zo werden ook deze laatste twee weken alsof ik over een grote berg heen moest stappen. Ik verlang naar alle dingen die ik zo graag doe, het weer oppakken van mijn Franse lessen, schilderen, wandelen, lezen, haken en breien. Zoveel leuke hobby’s waar de afgelopen jaren amper tijd voor was. En niet te vergeten mijn prachtige kleinkinderen die ik nu gewoon op een dagje uit kan meenemen zonder dat de agenda leidend is voor mijn tijdsindeling.
Hartverwarmend
“Zul je ons dan niet missen en het werk”? Deze vraag werd mij dagelijks
gesteld en ik kon volmondig nee zeggen. Absoluut niet. “Maar waar vinden we dan weer een Marianne? Jij doet dit en jij doet dat en jij weet hoe mijn huid er uit ziet na al die jaren, enzovoort..." De trouw van mijn klanten was hartverwarmend al die jaren. Daar heb ik warmte, kennis en liefde voor hen en voor het vak tegenover gezet, ook al die jaren. Dus aan het einde van de streep hebben we samen deze rekening vereffend. Het is de hoogste tijd dat een jongere generatie met de allernieuwste technieken en behandelmogelijkheden een kans krijgt.
Daar heb ik al mijn klanten op voorbereid. Er is absoluut meer in deze
schoonheidsbranche dan ik te bieden heb. Natuurlijk blijf ik bij het vak betrokken als juryvoorzitter van de Beauty Award. De liefde voor ons beroep zit voorgoed verankerd in mijn hart en ik volg de ontwikkelingen op de voet, maar vanaf nu aan de zijlijn...
Meer blogs lezen van Marianne? Klik hier.
