Kosten lockdown versus baten

Het is bijna niet te bevatten. Alles staat op zijn kop. Veel collega's zijn de weg kwijt en de spreekwoordelijk grond verdwijnt onder hun voeten. Ik spreek collega's, ik luister naar hun verhalen, ik lees de trieste woorden op diverse mediagroepen.

De eerste lockdown was al bizar, maar met een uiteindelijke steun konden we allemaal de ballen nog nèt in de lucht houden. We hebben geïnvesteerd om weer open te kunnen. We hebben als gekken gewerkt om het financieel een beetje te kunnen aanvullen en alle klanten weer in te plannen. Maar de kosten van een lockdown wegen niet langer op tegen de baten. Dat schrijven deskundigen in het economenblad ESB over de prijs en het nut van één lockdown. Laat staan een tweede sluiting van je bedrijf op korte termijn.

Volgens brancheorganisatie Anbos verkeert 90 procent van de salons in acute financiële nood, doordat zij geen aanspraak kunnen maken op noodsteun. Het beeld dat wij enorm geholpen worden klopt helaas niet. De voorwaarden zijn aangescherpt en maakt het moeilijker om financiële steun aan te vragen. Deze tweede lockdown is bijzonder heftig, voor iedereen. Voor ondernemers, voor ouders die hun kinderen thuis hebben, voor jongeren, voor ouderen. Voor iedereen vergt dit grote aanpassingen.

Overal zie je dat er alternatieven worden bedacht. In onze branche zijn dat online huidadviezen, make-up workshops. Er worden bingo's georganiseerd of sales-events, maar ons beroep bestaat in de basis uit aanraking, uit persoonlijk en fysiek contact, uit warmte en affectie. Ik weet het niet hoor, maar ik krijg dat niet voor elkaar via een computerscherm. Ik mis het persoonlijke fysieke contact enorm.

Ik begrijp dat iedereen deze tijd anders ervaart, want er zit verschil in bijvoorbeeld een bedrijf dat net is opgestart of een bedrijf dat net verhuisd is naar een groter pand en veel geïnvesteerd heeft of een bedrijf dat al meerdere jaren solide overeind staat. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen beleving. Het kan aan mij liggen, maar soms schrik ik ook van de hoge vaste lasten bij anderen. Aan huur of hypotheek, aan abonnementen en leasecontracten. Wanneer ons inkomen merendeel uit de behandelingen komt (zoals ook oorspronkelijk ons is aangeleerd), dan uit de verkoop van de producten, dan hebben we nu een groot probleem. Wanneer we als ondernemer alléén voor die vaste lasten staan, dan is dat ook een groter risico.

Misschien moeten wij als schoonheidsspecialisten ons vak juist nu in deze coronatijd onder de loep leggen en ons realiseren dat we ons bedrijf wellicht in een andere vorm moeten voortzetten. Daarom heb ik uiteindelijk voor een maatschap gekozen om alle vaste lasten te delen en met meerdere ondernemers in een bedrijfspand onder één dak te werken. Daarom heb ik ervoor gekozen dat mijn productverkoop hoger moet zijn dan dat van mijn behandelingen. Daarom heb ik voor abonnementen voor mijn klanten gekozen, zodat mijn basisinkomen een garantie is voor mijn vaste lasten. Maar uiteindelijk raakt deze situatie ons allemaal, bij de een wat harder dan bij de ander. Dat veel bedrijven op het randje staan van omvallen raakt mij bijzonder, want ik weet hoeveel passie en energie er mee gemoeid is.

En alles wat we maar kunnen bedenken van wat ik hierboven heb beschreven vervangt nóóit de behandelingen en aandacht die wij leveren. De liefde die wij voor ons vak voelen zit diep van binnen en daarom doet het nu zo'n pijn om niet te mogen doen waar wij zo goed in zijn en wat we het liefste doen. Ik wens al mijn collega's in deze strijd veel sterkte toe en ik hoop dat we spoedig in een mooiere vrije wereld kunnen leven, vrij kunnen ademen en we weer snel onze deuren mogen openen.