De bizarre situatie waar we met z'n allen in zijn beland heeft Marianne van den Broek ook wat nieuwe inzichten gebracht. Lees haar nieuwste blog!
Gewoontegetrouw geef ik ’s ochtends een klap op de wekker en draai ik me nog maar eens om. Want ik heb nu opeens de tijd om mijn ochtendritueel wat te vertragen. Echter, mijn biologische klok laat zich niet zo gauw tot zwijgen brengen. Jarenlange discipline verloochent zich niet, want... de morgenstond heeft immers goud in de mond en het dagelijkse ritme heeft altijd een fijn houvast geboden aan mijn bestaan.
Ingrijpend
Laat ik voorop stellen dat deze crisis diep ingrijpt op het gebied van gezondheid in onze gehele samenleving. Dat de impact hiervan op het ondernemerschap, ook in de verzorgingsbranche, verstrekkende gevolgen zal hebben, daar ben ik mij absoluut zeer van bewust. Maar er ontstaat langzamerhand ook een bepaalde berusting, het is niet anders, we hebben het niet meer in eigen hand. Er wordt voor ons beslist vanuit een groot algemeen belang, waaraan we ons absoluut moeten conformeren. Allemaal.
Ontwenningsverschijnselen
De eerste paar dagen van deze onvrijwillige onthouding heb ik nog ontwenningsverschijnselen, het aldoor 'moeten' zit er goed ingebakken. Ik weet me niet echt goed raad met de plotselinge zeeën van tijd die voor me liggen. Ik voel me onthand zonder volle agenda en alle afspraken in het vooruitzicht, de cursussen die voorbereid moeten worden. De contacten met mijn cliënten, de dagelijkse flow van alsmaar zorgend bezig zijn. Het gaat allemaal opeens niet meer door en…. voor langere tijd. Natuurlijk is er ook de zorg om het voortbestaan van de praktijk. En niet te vergeten de financiële aderlating.
Me, myself and I
Voor het eerst in jaren word ik teruggeworpen op 'me, myself and I'. Wat nu? De telefoon blijft stil. Ik moet echt omschakelen en dat duurt een paar dagen. Ik voel me nutteloos, zelfs lui omdat ik te weinig doe. Maar gaandeweg de eerste 'vrije' week ontstaat er een gevoel van 'laissez faire', het niet direct ’s ochtendsvroeg strak in lak en pak 'aanstaan' spreekt mij, heel eerlijk gezegd, wel een beetje aan. De klussen die al heel lang zijn blijven liggen worden stuk-voor-stuk aangepakt. Weliswaar in een lager tempo, maar het gebeurt nu, eindelijk! Er ontstaat toch weer een bepaald ritme in mijn dagelijkse bezigheden, met heel veel 'me-time', dat wel. Vast ritueel, de krant helemaal lezen met koffie erbij. Dan een planning voor de dag maken. En als het even kan, veel wandelen in de buitenlucht. Alleen en uiteraard anderhalve meter ertussen. Vroeg in de morgen, midden op de dag of aan het einde van de middag. Wanneer het mij uitkomt, voorheen ondenkbaar, want ook de avonden waren bezet.
Spiegelbeeld
Keek ik voorheen ’s ochtends in de spiegel, dan zag ik mijn ouder wordende, pure, naakte waarheid fronsend aan. De plooitjes en de vouwtjes en de wallen van te weinig slaap, te veel zorgen, te hard werken, van het alsmaar moeten presteren en opboksen tegen de harde realiteit. De serums en maskers en alle vitaminepreparaten ten spijt, brachten niet echt wat zij beloofden en ik hoopte. Maar nu...! Na ruim een week, zie ik het begin van een huid die ook de stress aan het opruimen is. Die vrij ademt doordat het make-upmasker is gevallen en het de frisse buitenlucht toelaat. Nu is het tijd om maskers en serums en crèmes hun goede werk te laten doen. Mijn lijf ademt de rust met grote teugen in.
Terugkeer naar mezelf
Ik keer langzamerhand terug naar mijn eigen ik. Waarom heb ik die zo lang weggestopt, geen kans gegeven om eens rustig een boek te lezen, te genieten van de eerste lentedagen, toe te geven aan een zalig 'dolce far niente'? De multifunctionele vrouw, alle ballen hooghoudend, herstelt van een chronische vermoeidheid en dat wordt met de dag meer zichtbaar. Kijk ik nu ‘s ochtends in de spiegel, dan zie ik een ouder wordende huid, met plooitjes en vouwtjes die wat gladgestreken zijn, heldere ogen waaronder de schaduwen langzaamaan verdwijnen. Huidverbetering noemen we dat. Zo dichtbij ons om daardoor huidverjonging te realiseren, maar we zagen het niet. Alle cosmetische ingrepen ten spijt, heel veel huidverbetering hebben we zelf in de hand. Ontstressen, rust en lief zijn voor jezelf en je lijf betaalt zich terug in een jongere uitstraling. De Fransen omschrijven het heel mooi: 'savoir vivre'. En dat wil ik graag: leven en er uithalen wat er in zit. Voortaan hoort ontstressen er voor mij structureel bij.
Blijf gezond!
Marianne van den Broek
Meer blogs lezen van Marianne? Klik hier.
